Anıların Penceresinde Bakarken Gidenlere

Hatıralar sarınca dört bir yanımı,
Anıların penceresi açıldı,
Acıttı canımı...

Kırılgan ve hüzün yüklü duygu
Karmaşası içinde savruluyor
Kara kaplı defterden,
Ortalığa sararmış anılar.
Kimler gelmiş,
Kimler geçmiş
Neler yaşanmış,
Ne hayaller kurulmuş,
Ne hayatlar bitmiş,
O hatıratlarda.
Belli ki dışı sararsa da,
defterin,
Hala içinde olanlar,
Yitirmemiş varlığını.
Şimdi maneviyat
Olmuş mekânları.
Bazen yanımdaymış gibi,
Ürperiyorum hissederken onları.
Gidenlerin bedenleri çoktan toprak olsa da,
Ruhları hep yanı başımız da sanki.

Anıların içine dalarken buldum kendimi,
Kimileri derin izler açmış hayatta,
Bağrı yanık sevdalarda,
Kimileri düşünülerde bırakmış izleri,
Gül ve batan diken etkisi gibi,
Kimilerinin yüzünde,
İfade karmaşası,
Gülmekle somurtmak arası,
Kimileri de ağlamaklıydı,
Sevdiklerini yitirmişçesine,
Ayrı bir dünyada gezer gibiyim,
Sararmış fotoğraflarla dolu,
O anı defterinde,
Benim bile bir resmim var,
Gül ağacının altında
Oturan dedemin dizinin dibinde.
Siyah beyaz anılar.

Kimler kaldı ki o resimlerden,
Hala nefes alan dünyada...
Toplasan bir el kadar var mı ki?
Hepsi çok uzaklarda şimdi.
Her biri gökyüzünde belki.
Gözlerim dolu dolu,
Özledim giden her bir sevdiğimi,
Şimdi onlarla yine hasret giderme vakti,
Baktığım her resim konuşuyor bana bakıp sanki,
Anıların penceresinden dökülen hasretler gibi,
Meçhul sokaklarda,
Meçhule giden insanlar,
Her gün birilerini uğurluyor sevenleri,
Ellerinde mendil, gözlerde yaşlar
Ölümün acısı doldurmuş içleri,
Özlemek ve bilmek dönmeyeceklerini,
En acı veren tarafı da bu olmalı belli ki...




Şiirimin başlangıç satırı,
Aşkın Tuna tarafından yazılmış olan Hatıralar sarmış dört bir yanımı
İsimli şarkıdan esinlenilmiştir.