Ankara Bende Ağliyor

Seni sordum Ankara sokaklarına
Hatırladı bir kaçı eleleydiniz dedi
Rüzgar güller bıraktı avuçlarıma
Her gülen dudağa taktım
Mutlu bakan gözlere sundum
Kızılay ın göbeğinde parka oturdum
Kuşların şen kahkahalarını seyrettim

Böyle bir kış günüydü hatırlar mısın?
Şu karşı köşeydi gözlerin buluşması
İlk gülümsemeler, akıvermiştin yüreğime
Şimdi dili lal ne sevdaları gömmüş kaldırımlarına
Kelimeler boğazımda düğüm düğüm
Sen gideli buralardan rüyalarım kördüğüm
Ankara ben de ağlıyor

Anıları okşuyorum tek tek
Her birine bir çiğ tanesi kondurarak
Yokluğuna sarılıyorum yoksullaşarak
Duvarlara siniyor sensizliğim
Özlemin yankılanıyor baştan sona
Hala sendeyim... Bıraktığın gibiyim
Gözlerimdeki son gölgesin

Üşüyorum Ankara sar beni
Yağmur ol savur gözyaşlarımı
Her gece gebe sensizliğime
Bin yıldız söndü elasında
Bir çift gözdeydi iksirin
Yaralı yüreğim ellerindeydi
Serçenin tek göz damlasıydı belki...
6 Şubat 2008

Hamiyet Göz

Serçe kanadında umutlarım
Başı düştü ellerinde kelebek yüreklim