Ankara'nın Nefesisin Yar

Gideceksin
sensiz sabahlara doğacak güneşler
anlamı olmayacak bende
sıcaklığı beni ısıtmaya yetmeyecek
ellerim soğuk
yatağım soğuk
ben sensiz yaşamayı hiç beceremeyeceğim belkide...


Arada bir yar
geçmelisin bu yollardan
ayak izin kalmalı bir müddet,
havada kokun
ve sesin çınlamalı caddelerde
yüzün tanıdık gelmeli bir kaç kişiye
unutulmamalısın...
Bir dilencide hakkın,
bir çocukta gülümseme olmalısın
her zaman olmasada
arada bir yar
arada bir...



Sonbaharda gelmelisin mesela
yaprakların dökülüşünü izlemeliyiz
aynı hayale dalmalı
aynı duyguları yaşamlıyız yine
eskisi gibi
ama daha gür bir sesle
seviyorum diyen seslerimiz çınlamalı caddelerde...



sonra ilkbaharda
aynı ağacın kökünde
döktüğümüz yaprakların doğuşunu izlemeliyiz el ele
çiçekler gibi açmalı
dokununca birbirimize
yenilenmeli sevdamız yüreklerimizde...



gelmelisin
sen bu aşkın
sen bu Ankara' nın nefesisin yar...