Anladım Ki....
Kalbim durduğunda,
Ruhum bedenimden ayrıldığında,
Annem babam kardeşlerim gözyaşlarıyla..
Ben yukarıdan seslendim,
İyiyim ben anne ağlamaaa...
Oysa
Onlar aşağıda..
Onlar çığlık çığlığa ...
Ben ise huzurlu ve hafif yukarıda...
Tekrar nefes alabildiğimde,
Anladım ki..
O zaman anladım ki!!
Bir daha hiç bulamadığım
O huzur...
O hafiflik....
Burada aşağıda değil...
O yüzden,
Bu dünyada...
Ne gelirse gelsin!
Ne olursa olsun!
Yaşam bana ne sunarsa sunsun,
İnsan kalmak kaydıyla...
Son nefese kadar
Herşeye eyvallah....
Gecikmiş bir hoşgeldin olacak ama kusura bakmayın. ben ölümü deneyimlemedim ama okuduklarımdan ve duyduklarımdan hep benzer şeyler aldım bu yüzden de muhteşem bir deneyim olduğunu düşünmekteyim. paylaşımın için teşekkürler ... eyvallah şiir dostu.
Evet, fiziken ölümü deneyimledim ve bu şiir yaşanılmışlığı anlatıyor bir-e bir.. şaşırtıcı gelebilir ama YAŞAM VE ÖLÜM o kadar da ayrı şeyler değildir sanılanın aksine..👍
👍ölümü yaşamış gibi yazmışsınız aman allah korusun daha yazacak çok şiir var daha.aldırma gönül aldırma.çok duygulu gerçekten.tebrikler...
İnsan kalmak kaydıyla Son nefese kadar Herşeye eyvallah
Yüreğinize sağlık tebrikler eyvallah😙😕👍👍👍
Paylaşımınız için tebrik ederim. Gayet akıcı bir çalışma.. Yüreğiniz dert görmesin...😙😙👍👍