Anlat Bana Abla

Bana bir masal anlat abla,
İçinde Dalaman olsun,
Muğla selam dursun
İçimize çektigimiz her nefes yeşile doysun.

Mahalle sohbetlerini anlat bana,
Cam güzelleri nergisler açtı mı abla,
Portakal çiçeklerinin kokusu yayıldı mı etrafa,
Ya nar bahçelerinin kırmızı yeşil tonları,
Oturup gölgesinde çay içtiğimiz dut ağacı meyve verdi mi abla ?

Anlat bana,
Anlat abla.
Bardaktan boşalırcasına yağmur var mı ?
Savaşı andıran şimşekler yankılanıyor mu hâlâ ?
Buram buram toprağın kokusu geliyor mu ?
Hiçbir yerde o kadar güzel batmayan güneşin,
Batışında beni anıyor musunuz abla ?

Ne olur anlat abla,
Semizotları çıkmıştır bahçelerde,
Dalından koparma zamanları gelmiştir eriklerin,
Değilmi abla ?

Toplanıp nevruz kutladınız mı ?
Bazan mis gibi gözleme kokusu geliyor,
Aslında gelen sizin dostluğunuzun kokusu,
Çaktırma abla.
Okey masasını attınız mı sokağın ortasına ?
Dördüncü de var mı ?

Sabahları yürüyüşe çıkıyormusunuz bensiz ?
Akşam çaylarına devam mı ?
Gece sohbetleri vardır tabi tadına doyulmaz,
Doyulamaz.

Anlat be abla,
Nasıl sığdırayım yaşadığım yılları,
Hangi söz, hangi kelime anlatır size olan özlemimi,
Aslında lafın özü be abla,
Açım ben, hem de çok açım,
Gülen yüze, tatlı dile, candan seven dostlara,
Günaydınlı sabahlara, hal hatır sorulmaya,
İşte,
Anla be abla
Hasretim,
Dalaman sefalarına.