Anlatamam Ki...

?Anlat? diyorsun bana,
Anlatamam ki...
Aşınırken tüm sözcükler,
Gücenirken hercai menekşeler,
Anlatamam ki...

Desem ki;
Sevdayı hiç tanımamışım
Daha önce incinmemiş,
Hiç kırılmamışım...
Sanki hiç düşmemiş,
Acımamışım...
Sanki gözyaşımı kurutmamışım...

Desem ki;
Hep seni beklemiş sol yanım
Senmişsin kolum, kanadım
En uzağım, en yakınım
Ak güvercinim, zeytin dalım...

Turnalar havalanır viran yüreğimde sen gelince
Şelalesinde yıkanır ruhum, tebessümünün
Tomurcuksuz çiçekler açarım,
Seninle nefes alırım...

Yokluğunda bir türkü söylerim;
?Her türlüsünü tattım acıların, ayrılıkların
Her şeye biraz alıştım,
Bir seni beklerken kendimi yenemedim...?

Çünkü ben seni;
Ana gibi, baba gibi,
Evlat gibi, yar gibi,
Cennette diyar gibi,
Dört mevsim bahar gibi,
Kutsala tapar gibi sevdim...

Çünkü ben seni;
Yüreğimin devriminde,
Elvedasız tümcelerde,
Kapanmayan parantezlerde
Nakaratsız türkülerde sevdim...

Çünkü ben seni;
Yaktığım gemilerin alazlarında,
Suskunluğa dönüşen avazlarımda,
En büyük kayıpların düellosunda
Beklediğim son durakta sevdim...

Bir düş ki; kuramadığım
Bir yol ki; varamadığım,
Sen aydınlık yanım,
İnce sızım,
Sen imkansızım...

Firariyken her söz sonsuza
Ve ben dokunamazken sana!
?Anlat? diyorsun bana...
Anlatamam ki...