Anlayacaksın

malum savururken rüzgar
bir gün anlayacaksın
karaağaç gölgesini
toprağın varlığa kuvvetini
demir yumruk düzenini
ve yürütme hünerini
soya çekimin güzelliğini
iyiliğin ruh okşamasını
anlayacaksın
-har vurup
harman savurmayı
ve can telaşını....


bugün Hugo'yu gördüm yüzünde
zoru ve baskıyı ant içmiş dilin
ve dilin katletmiş mevlayı
ve çocukları
ve kadını
ve cennetin yaz gülüşü çiçeklerini
mayıs bugün
iki yüzlü olmayan halkıma zemheri
puslu gecelerinin sabahı yeni değil
hiç bir gece yeni değildir
bir öncesinden bilirim
bir öl
bir yaşa
anlarsın


bir sabah uyanırsın
gün yine ölüsünü göstermiştir
ve geceden çıkar pusu
turna görmeyen sabahları
küfür sayarsın esen rüzgarı
viran etmiştir
dağın kokusunu
dağılmıştır kızıl çiçekler
ah o çiçekler
ah ah
-cennetin yazlığı
uyanırsın bozulmuştur aranda ki bağlar
kıyametle tanışman yeni değildir
uyanırsın kan ter içinde
dağılır huzur sandığın
ve yeni değildir yaşamak arzusu
öç alırcasına
beynine bir başka sıkarsın intihar silahını
aynen şu
acının dibidir yaşayamamak
ki nefretin çoğalır cehennemin ta dibine
anlamazsın canının neresinin yandığını
yanar
durur
bazen rüzgar yaman eser bilirsin
toprak gözlerini örtmediği sürece eser
dokunduğun da bir ağacın gövdesine
ve gövdene değdiğinde
her şey ağırlaşır
ama her şey
yalnızca başka sıkarsın beynine
dağılır
kök
budak
belki son dersin
geceyi uzatan uykusuzluğuna
birden kırılır şeytanın bacağı
atarsın fikrinden
çalıyı
çırpıyı
yaşama vaktinin döşünde
boğum boğum
bilirim kurtuluş karanlığın aydınlık müjdesidir
ve lanet olsun gecikmek yeni değildir
''bu günün yarıını'' der
yine söversin rüzgarla
yeni değildir
acıtır dirlik için yalvarmak
sıkarsın beynine tam isabetle
işte ölüm gibi bir şey
bin kez daha
ruhun ağırlaşır bedeninde
ne zaman ölmüştür beynin
dünden daha beter
kavganın en iyisi dersin yeni gibidir
aslında bilirsin nefesin nefesine aittir
uyanırsın
yaşam güçsüzlüğü
doruklara eriştiğinde
uyanır tepelere çıkarırsın
bırakmaz seni yaşam sevdası
yeni değildir
-yeldir eser
koz dökülür- mevsimine
anlarsın
zora
bir
tek
çocuklar
dayanamıyor
yeter ki
kalbin çocukluğunda çarptığı gibi çarpsın
malum savururken rüzgar
bir gün anlayacaksın karaağaç gölgesini
yudum yudum sunulan hayatta
neden örtüyor toprak


bir sabah uyanacaksın
kalbin çarpıyor
ve anlayacaksın zulmünden arta kalanları....