Annem

Sevgiyi, mutluluğu, huzuru, şefkati senden öğrendim annem.
Baharı, yazı senle tattım annem.
En küçük, en büyük düşlerimi senle kurdum,
Güçlüklere karşı çınar olmayı senle anladım annem.

Fakat özlemi, hasreti, hüznü de senden ayrılınca tattım,
Düşlerim sen yanımda yokken, birer birer yok oldular,
Sen olmadan, gücüm kuvvettim kalmadı annem.

Sen yoksun şimdi yanımda annem.
Senden ayrılınca, her gün doğan Güneşim battı annem.
Gözlerim, gülümseyen gözlerini; yüreğim, şefkatli bağrını arıyor annem.
Ne olurdu da şuan yanımda olsan,

Seni bırakıp da yaban ellere gitmeseydim, ayrılmasaydım senden.
Yıldızım, güneşim, gecedeki Ay'ımsın sen annem.
Kimse senin gibi sevmiyor, kimse senin gibi üzülmüyor annem.

Kokunu, sıcaklığını, sevgini, şefkatli kollarını o kadar özlüyorum ki annem.
Sensiz geçen her gecede ağlıyorum sessiz duvarlar arkasında,
Sensiz geçen her günümde bir parçam yok olmuş gibi dolaşıyorum annem.
Sana muhtacım anne, sana öylesine muhtacım ki,

Bir civcivin annesinin kanatlarına muhtaç olduğu gibi muhtacım anne.
Dünyanın gece olduğunda Ay'a muhtaç olduğu gibi muhtacım anne.
Toprağın suya, ateşin kıvılcıma muhtaç olduğu gibi muhtacım anne.

(Hayatımdaki en değerli insana yani " Anneme")