Anneye Ağıt

Bu ninniye sürülmüş gözyaşların lâneti dilleniyor
Kör bıçak gibi yokluğun, bilendikçe büyüyor acılar
Perçemlerin düşüyor yastığıma
Kokusu yakıyor gözlerimi, ıslanıyorum ve biraz da üşüyorum.

Melekler yokluğunun yasını tuttukça
Cennetin kokusu dökülüyor başucuma,
Bir adım atsam nehirlerinde yıkanacak gibiyim
Hatta cellât'ına boyun eğmiş, ölüme gülen masum bir kahkaha gibi.

Aziz anne, bakma ağlamalarıma
Cennetine yüz sürdü benliğim, kesseler yanmaz canım.

Kör bir kuyu sanki gidişin, oysa sen de biliyordun
Güneşin ışığı kavuracaktı özlemlerimi.

Uzatsan avuçlarını içinde arınacak ruhum
Dil konuşmaya başlayacak;
Anne... Anne...

Gecenin bir vakti gözlerin iniyor soğuk duvarlarıma
Sonra mecâlsiz dualar düşüyor bulutların üstüne
Islanıyorsun hatta
Bense yalnızlığımın üstüne düşüyorum sancılarımla
Uyanıyorum, yoksun.

Gidişinle yıkılan umutlarımı sakladım, mavi nehirlerde dillensin diye
Yağmurla birlikte kokunu getireceğini biliyordum
Koklayacaktım toprağına özlem duyarak.

Sonra sen seslendin en güzel rüyânın içinden;
Kızım...

Buradayım anne!
Sessiz gidişinle sağırlaşan ruhumu emziriyorum
Bir adım daha uzaklaşıyorum, oysa sen de biliyordun daha da yakınlaşıyordum sana.

...