Anneye Ağıt
Bu ninniye sürülmüş gözyaşların lâneti dilleniyor
Kör bıçak gibi yokluğun, bilendikçe büyüyor acılar
Perçemlerin düşüyor yastığıma
Kokusu yakıyor gözlerimi, ıslanıyorum ve biraz da üşüyorum.
Melekler yokluğunun yasını tuttukça
Cennetin kokusu dökülüyor başucuma,
Bir adım atsam nehirlerinde yıkanacak gibiyim
Hatta cellât'ına boyun eğmiş, ölüme gülen masum bir kahkaha gibi.
Aziz anne, bakma ağlamalarıma
Cennetine yüz sürdü benliğim, kesseler yanmaz canım.
Kör bir kuyu sanki gidişin, oysa sen de biliyordun
Güneşin ışığı kavuracaktı özlemlerimi.
Uzatsan avuçlarını içinde arınacak ruhum
Dil konuşmaya başlayacak;
Anne... Anne...
Gecenin bir vakti gözlerin iniyor soğuk duvarlarıma
Sonra mecâlsiz dualar düşüyor bulutların üstüne
Islanıyorsun hatta
Bense yalnızlığımın üstüne düşüyorum sancılarımla
Uyanıyorum, yoksun.
Gidişinle yıkılan umutlarımı sakladım, mavi nehirlerde dillensin diye
Yağmurla birlikte kokunu getireceğini biliyordum
Koklayacaktım toprağına özlem duyarak.
Sonra sen seslendin en güzel rüyânın içinden;
Kızım...
Buradayım anne!
Sessiz gidişinle sağırlaşan ruhumu emziriyorum
Bir adım daha uzaklaşıyorum, oysa sen de biliyordun daha da yakınlaşıyordum sana.
...
dertleşme isteği var şairin..bunu da o eşsiz insanla (annesiyle) yapmaktadır. en içten ve sızılı şiirlerinden birisidir bu Meryem..
ölüme gülen masum bir kahkaha..
acizim aşktan, acizim hayattan.. lakin vakur durur gururum demektir bu..
altyapın çok sağlam Meryem..Bazısı aylarca çalışır bir şiir için, bazısı sıkıldımı coşturur kelimeleri..
senin gibi..
kutlarım dostum..
Mecburmuydun hüzüne boğmaya bizleri sanki sevgili şairim?
Anneye özlem ancak bu kadar güzel anlatılır ve yüreklere işlenir.
Ama yine de diyorum ki; Eğer biz önce gitseydik, annelerimiz daha çok hüzne boğulacaklardı.
Annesi hayatta olan ve bu şiiri okuyan herkes annesine koşup sarılacaktır herhalde.
Ama ya ben ve benim gibiler, off off.
Yaktın yüreğimi be sevgili şairim.
Kutluyorum yinede kalemini.
ah sevgili şairem...
dile yüreğe gönüle şiirlere düşen,en masum en temiz en saf kelime..ANNE...
gözyaşları içerisinde annemi kucakladım...
belki de dünyanın en zor işi evlat olmak diye düşünüyorum.. o bir bakışıyla anlatıyorda herşeyi siz ne yapsanız dile dökülemiyor onun sevgisi.. az geliyor herşey nedense...
bu kıtlıkta yüreğinde berekete dönüşen şiirine sarılıp uyuyacağım bu gece..
sevgilerimi bıraktım...yüreğin dert görmesin..
Seni dağıtmayı hiç ister miyim ablacım,bazen yaralar kanıyor ve sorgusuzca yazdırıyor. Cansın ablacım.
Buradayım anne! Sessiz gidişinle sağırlaşan ruhumu emziriyorum Bir adım daha uzaklaşıyorum, oysa sen de biliyordun daha da yakınlaşıyordum sana.😥😥😥
meryem gece gece dağıttın beni mecbur muydun be gülüm😥😥😥😥😥😥😥
...