Apartman

bazı şiirler kast eder canına
şairinin...

ve bazı öyküler yaşanmamalı
hiç..

söndürdüm apartman ışıklarını
tek tek
kimse yok
tek tek
aldım intihara meyilli balkonları
oda çıkışlarına tutturdum
kol düğmeleriyle
ki böldüm
bir servi ağacından beddualar alan
kent boşluğu geceyi

ki bilirim
düğmeler çözecektir
dünyanın sarsılmaz düğümlerini

ki bilirim
gözlerinde, ellerinde, kadınlar taşır
o mucize düğmeleri

söndürdüm apartman ışıklarını
tek tek
hiç kimseler burada
tek tek
aldım aşağıya çıkan merdivenleri
bir uçtan bir uca
indirdim yukarıya
tedirgin uzak diyarlar türküsüyle
ki sabahlar
taze ekmek yumuşaklığı kadar
uzak, uzak...

söndürdüm apartman ışıklarını
üç mandalla
balkonumuzda bir şair asılı