Apokalips

Yaslan kendine
Her kurşunu gözleriyle sınayan
Ey hatırlanarak unutulan labirent
Ağırdır sevda bildik ölümün simyası
İnsan ölmektir biraz
Aşk varolmaktır







Ne hayin sevilmedir dur
Gözlerinde düşecek cemre
Bir mevsimin özeti ne kadar yeşil
Sabaha karşı biter her yalan
Aşk çekilir kıyılardan son rüzgar
Adam yabancı bir şehir maketidir
Kumdan şiirler ve soyunmuş yüzü
Maskenin soğuk gölgesinde
Her yalan biraz eksilmektir






Gecikmeler kendine ulaşamaz Güz
Ekledim bu yüzden ömrümün öznesini
Sarı evet sarı ufkun gizemli
Sayfası kırık harfler kitabı
Aşk alıngandır haydi kanıtla
Kül olmadan lav sonatı
Ateşle öpüşen son bir deniz unutma





Çözülür gök kuşağı avuçlarımda
Bultlar gecer bir serçenin ıslak meridyen
Kırılır suyun rüzgara değen yanı
içe batan iki kanadın kan
Öylesine eylül bu unutkan



İşte yırtıldı ruhta bu son bahar
Öpe bilir miyim seni Mona Roza
Senin bir tek beni sevme farzın var
Dedim tek ihtimal
Thoth'un el yazmasında bir masal
Hepsinde senin bir tek beni sevme andın var
Babil de açıldı mezarım
Göz çukurumda unutulmuş bir Ay
Dışarısı yanlış dışarısı kirli bir çağ
Siyah illüzyon yanılsamalrında
Kendini aldatan insan suretleri
Çoğul yalnızlıklar/ kıyıya vuran tanrılar
Haydi gel içime/ kapat kapısını üstümüzde tabutun
Dışarısı intihar...