Ardım Sıra Ölüm Gelir

Yol biter
yoldaşlığım kalır ardım sıra!
içimle bir Hüseyin düşer,
gözlerimden sonra bu kerbela zamanlara...

Az gelir hüznüm,
yüzüm kapandıkça o küskün satırlara!
ne Fırat ç/ağlar,
ne Dicle akar bu yolsuz yolculukta...

Dar gelir!
kör pencere!
kapı duvar!
aynamda gözleri âmâ Züleyha ağlar!
bir satırlık saltanat suskunluğunda
yokolurken kâînat
al ruhumu gökkubbene Ya Rab!
yahut içimi en başımdan donat!

Aşka yasak dediklerini bilirdim evvelimde
aşk için yeryüzüne gelişim de kabul gördü gerçeğimde
gittim olmadı!
kaldım olmadı!
y/adıma aşkı çaldım,
o yâr aşkı duymadı!

Ömür biter!
solgun benizli bir zamanın koynunda
hazin dipnotlar kalır
ardım sıra satırlarda
ar gelir yaşama bu viranelikler
kapanır defter!
suya düşer suretler!
içime mıhlanır bu büyük azap!
al ruhumu Ya Rab!
yahut sesime o ırmak sesi yeniden kat!

Bulanır sular
ay kahrımdan halesine zehir zemberek bir zifir sarar!
ahh gün görmez şafaklar
ıslanırken yastıklar
avcuma son nefese dair binlerce dua dolar...

(el pençe çöker divana yürek / aşka eremediysem dua dua ölüme yürümektir tek gerçek!