Ardından

Kurşuni bir gece
Karnı burnunda karanlığın
Acılar doğacak yaralardan
Kimsesizlikler sızacak eşikten rüzgarla
Bir yürek sızlayacak yokluğundan.

Sağır dilsiz bir rüzgar taşıyor
Öteki mahalleden ases düdüğünü.
Yalnızlık uğrun uğrun ağıyor geceden
Meğer ne kalabalıkmışsın dost
Ne çokmuşsun meğer
Bilememişiz gitmeden.

En çok geceleri yoksun şimdi
Kan kırmızı düşüyor toprağa yaprak ;
İğreti bir tebessüm düşüyor dudaklarıma
Gölgesi ağır geliyor yalnızlığın.
Esrimiş hazan mevsimi yalpalayarak
Eğri düşürüyor yağmuru böğrüne toprağın.

Şimdi bu ıssız sessiz sensiz gecede
Yakışıklı boylu poslu delikanlı
Sofranın diğer ucundasın kardeşim
O bildik delişmen ve mütebessim yanınla.
Ama biz en acıyan yanımızı saklayarak
Gidişinle dağılan kemiklerimizi
Toplamaya çalışıyoruz dostlarınla.

Bilememişiz gitmeden
Meğer ne kalabalıkmışsın dost.