Arkana Dönersen - 1. Gün...

Durgun mecranın yabancısı
Ölü mavinin şakaklarında
-tetiklenen uykum-
Gözgüsüne suskun çığlık çiziyor
Kabardıkça ruhu

Baktım
Sislerini aralayıp boğuluşuna
-yüzüm senden hatıra-

Bir çakıl taşı kütleni bozsa
Çalkalanır -şikâyetsiz-
L. da Vinci çözmüş
Yer değiştirtemez dalga

Rengine karanlığı sür
Sür ki
kucakladıklarınla çekil uzaklara
Kanat istemez cesareti olan balığa

Uçurum sevmez ezber edenleri
-düşsede-
Kırılgan sızı
Ağır bir sanı

-Dün maviydi yarın da mavi-
Nasıl olsa...

Aşkın önlüğüne çivit döküp
Sazağı yaman esse de
Takılır sırtına göçlerden cayan kuşları

İçimde akan sıvı burgu
-Kalbe sahaf girdabına eskil kum-
Hasret çekse de tuz

Tülden bürgünü göğe ağar
-geçte git-
Ceset sayarım uçmuyorsa

Mevsime tedirgin
Belki bir gün fısıldar meltem baharı
Şimdi korkulu soluğuna üveyleşen kadırganın omurgası

Ahh!
Can yakıyor
Benliğe sokulganı

Bulutların üstüne pul pul serilmiş
Kumulları öpemeden düşürür ışığı
Soluktur gün
Karanlıkta tan kaldırdım kimse görmüyor
Rüzgâra verilen mektuplar kavruk
Duman sanıyor sıhrî olan

Suyun yırtık gelmiçini diker gramerindeki ruhu
Kendine eziyet eder
Ağlarını toplar balıkçı
-ellerim kuru-
Azizlerine inat sürünür bu sanrı
-sessiz-
Ateşe geri dönen su
Ateşe geri dönen su