Aşk Bizdi / Bizden Geçti

//
Ardından herkes, "zamanla unutursun" dedi
Oysa ben gittiğinde, ilk önce zamanı unuttum!
//

İlk kez karşılaştığımız o gün
Gölde taş sektiren bir çocuk gördüm
Gözlerinde... ve kalbinde
Yalnızlığını kurşuna dizen bir adam
Ta derinlerde hissettim o an
Pranga bakışlarına tutulmuştu kalbim
Bir kuşun uçmayı bırakması gibiydi artık
Seni unutmam...

Yalan değil, unutamadım seni
Gecenin karanlığını gözlerine sürme çektiğini
Ağladığında bulutlara ne kadar çok benzediğini
Ve seni ağlarken önce gözyaşından
Sonra dudaklarından öptüğümde bana,
Yağmur dudaklım dediğini...

Şimdi dudaklarım kurak
Uykular tekinsiz
Gittiğin,
O yerin dibine batası günden beri


Biliyorum sevgili
Duvarların üstüme üstüme gelmeye başlayacağı
Artık bütün şarkıların seni hatırlatacağı
O gün
Sana "gitme" diyebilirdim
( Gittiğine inanabilseydim... )

Çok mutlu olabilirdik inan
Bana başkalarından fazla inanabilseydin

Çünkü
Aşkta gizlim saklım yoktu benim
Parantez içinde (bir başkasını) düşünmedim
Sen yokken bile
Ruhuma senden başka hayal el sürmedi
Asla yokluğuna leke düşürmedim...

Ve şimdi
Aşkın bu geri dönülmez noktasında
Artık sende pişmansın biliyorum
Artık sende inanıyorsun bana

Çünkü her el sıkışmada
Her arkadaşça merhabada
Eskiye dönme isteğiyle durmaksızın
Keşkeli bir sızı görüyorum gözlerinde

Ama nafile,
Aşk bizdi, bizden geçti*
Aşka dair bir şeyler öldü içimizde

Üzüntüden saçları beyazlamış ruhlarımızın
"Yaşına göre çok olgun" diyorlar ikimize de

Belki,

"Allah bir yastıkta kocatsın" da diyeceklerdi ama
Hayat bir ayrılıkta kocattı ikimizi de!







Not: Bu şiirde anlatılan tüm kişi, kurum ve acılar tamamen onsuzluk ürünüdür.

*Hale Karagöz, aşk bizdi, bizden geçti...