Aşk Bize Küstü

Sizden yana derdim çok ey yalancı aşıklar,
Beni yalanlarınıza ortak edip,
Sevmeyi bilmeyen yüreklerinizle,
Düşürdünüz ayaklarınızın altına...
Nedir sizi böylesine hissiz yapan?

Ölgün bir utancın kucağına attınız beni,
Kelimelerin söyleyemediği,
Sözlerin yetmediği bitmiş türküler söylüyorsunuz...
Aşktan yana..!

Oysa ben bitik türkülerden hiç hazzetmem.
Yitik sevdalara kapalıdır gözlerim...
Sadakatin barınmadıgı,aşkın ilahi sayılmadığı yüreklere,
Küsüm ben...

Sadakatin kirli duygulara sarındığı bir zaman da,
Benim adım anılır mıymış?
Her aşığım diyen 'aşık'sanılır mıymış..?
Topladım heybemi işte gidiyorum sizden...!

Adımı bundan böyle yalanlarınıza adayamayacaksınız..!
Yüreğinizde gelincik tarlaları açmayacak kızıl kıyamet,
Sadakat denen ninniler söylenmeyecek,
Sabah güneşi,aksam bulutu dolaşmayacak üzerinizde...

Bundan böyle eşkıya düşüncelerin hükmü geçecek yüreklerinizde,
İlk baharın tatlı meltemi esmeyecek gülümseyen yüzlerinize.
Engin dağların ardına saklandım...!

Göçebeler gibi topladım bohçamı uzaklara sürüklendim,
Nazlı gelincikler arasında kır uykusuna yattım
Sözde saadetin yalanı yıktı pembe hayalleri,
Aşk ölümüne yumdu gözlerini! !
Kanata...
Kanata...

Aşk bize küstü! !
Fırtına en keskin elbisesini giyindi,
Deli gömleği giydirdi sevdalara,
Aşk unutuldu,sevdalar bitti...
Ne 'akş' kaldı nede 'aşık'...
Sevdanın türküsü söylenmez bundan böyle,
Gayrı 'aşk'ın bize küstüğü demdir...