Aşk Çığlıkları Damarları Çatlatır

_ Yedi dakika kalmış adamın trenin gitmesine _


Kadın;
Nefes nefese,
Çok hızlı koşuyor,yetişme derdinde,
Sanki deli bir rüzğar
Yüzünün teri boncuk boncuk damlıyor
Kıyafetine bulaşıyordu. . .
O ter aşk kokuyordu
Sadece aşk`tı. .


Güneşin kızıllığı yüzüne vurmuş,
Kırmızı yüzünde kırmızı sevdası saklıydı
Kan kırmızısı sözcükler dudakların kenarından yavaşça sızıyor
''Ne olur gitme'' cümleleri kadının
Ağzından düşüyordu sokaklara,
Rüzgar o sözlerin sesini alıp
Adamın kulaklarına gizlice yolluyordu/ fısıltıyordu. .


Ama
Adamın kararı demliydi
Oturmuştu trende, kalkmasını bekliyordu
Kara hüzün kara kaşlarına oturmuştu ve çatıktı,
Düşünceleri kuyuya düşmüş gibi,
Ve tükürmüyordu bir türlü o inadi içinden

_ Son dört dakika _


Deniz kokulu hayaller
Bir bardak suyun içinde,
Her an bardak devrilecekmiş gibi
Bir korku taşıyor kadın

O zarif incileri gözlerinden kaldırımlara serpilirken
Her biri yere düşüp ''tık'' ettiğinde
Adamın Nefesine örümcek ağı sarıyordu
zorlanıyordu. .

Tüm anılar
Umut yıldızlarını ellerine alıp koşuyordu kadının arkasından
Anıların çığlık sesleri bir başkaydı
Damarları çatlatıyor. .


Ve..
Kadın en sonda Tren istasyona gelmişti
Dizlerin üzerine düştü
Elini sol göğsünün üzerine koymuş
,, Nerdesin ! Hangi vagondasın,, diye söylenirken

Aniden
Bir karanlık çöküyordu gözlerine
Bulanık oluyordu herşey. .


_ Süre doldu _


Ve ..
Trenin kalkma vakti gelmişti
Yavaş yavaş gidiyordu
Adam çama doğru oturmuştu
Dıştan; su gibi durgundu,dalmıştı,
Içtense; bir volkan patlamıştı
Her parçası acı veriyordu/ koklatıyordu

Kadın yerdeydi
Bir türlü kalkamıyordu
Aşk; tansiyonunu ayardan çıkartmıştı
Hicranlar yağıyordu yüregine


Adam tam kalbinde tuhaf bir sancı hissederken
Kalbi; gözlerini pencereye kaydırır
Ve kadını yerde . . . .