Aşk-ı Kebir
'Her ne arar isen kendinde ara'
Hacı Bektaşi veli...
Yusuf'un zindanında ilmi öğrendim
Kenan diyarından yoksunum şimdi...
Yusuf!
Hayri nisa mı yaktı kalbini!
Marufu unutmuşçasına
Salâsı yankılanıyor öğütlerinin
Pazarlarda can akıtılırken
Adamlıktan insan olmaya heves etmemiş miydi âdem
Isırdığı elmayı unutma!
Günahlar ölmez...
'Ve yılan (şeytan) kadına ?Havva'ya-dedi'
'ölümsüz olacaksın'
Emaneti ısıran hazret değil mi Yusuf
Aşk-ı kebir ile dilinde ahın
Yâredir ki canında ecnebi gezer
Unutma kuğuların diyarında şahan var Yusuf....
Züleyha'nın hırsı iki yakanda
Gözleri adımına eşkıya
Yusuf sende ki burhan aslını inkâr etmez
Gönlün aşkına deveran...
Kenan kubbesinden yoksun
Züleyha'nın gözleri
Peçelensen de yüzünü
Yazgıdır Yusuf
Âdemden olma
Havadan doğma
Geçit ver Yusuf!
Geçit ver ...
Bak maveraünnehir'de rüyada
Aşkın münzevi çığlığı mecnun
Bak!
Bak ki ihanet yok Mecnunun zindanında
Fecrin hışmıyla Leyla'ya kıyma
Ayrılık yaşamışken topyekûn
Ve efkârlar yutkunmuşken ol ciğerleri
Mecnunun rüyasını cefaya vurup
Enkazı Leyla'ya yıkma...
Ah Yusuf'um
Sabrın devadır filizlenir alnımda
Çiğ/demlenir ahım ol bahçelerde
Sitemim günahkârdır bilirim
Ab-ı kevserde su içemem
Efkârı veren utansın...
Ey Yusuf!
Sen alnımda filizlen
Asudeyim sabrınla
İlmine bahçıvanım...
Ben sende özümü k/özlüyor tinimi arıyorum..
Adem Havva Yusuf Züleyha ve Mecnun Leyla
Yeryüzündeki en büyük aşklar ve isimlerdeki "a" sesinin şiirdeki kullanımı ve kulağa hoş gelen tınısı... Ve Yusuf'un kör kuyusu kadar derin bir hikaye...Ve (k)özlenen o özdeki giz...
Ne güzelsin şiir... Geçit ver bir yol!
Sevgimle...
aslında rüya tabiri ile cem edip ,başında kuşların gagaladığı zat idi yusuf,
aşkın en kor hali ile çölde kum saatlerini sayan mecnun,
ve onulmaz har ile dağ aşığı ferhat,
sayar gider bu silsile,
maşuğun alnında çatal kara bir acı,
gül ile bübül meselesi diyelim olsun bitsin,
başka bir tin var şiirde
kutlarım hazal
sevgiyle kal...
Daha başlıktan öykünmüşsün büyük aşklara şair.Züleyha'yı Yusuf'a katıp, Leyla'dan Mecnun'lar yaratıp ve illa ki Ademden olma,Havvadan doğma binlerce aşk yolcusu ademoğlunun yoluna tasavvuf öz suyuna bulanmış aşk katreleri serpmişsin.Evet bu bir arayış..Öyle olmasaydı Yusuf kör bir kuyudan aşk illetine,Züleyha'nın recmedilecek rüyasına düşmez,ömürlük rüyası kesilmezdi.Leyla binlerce Mecnun yaratıp lahuti nazarına ulaşma adına bir tek töze beden koşmazdı Mecnun'u.Ya da en başa dönelim.Adem Havva'sıyla bellemezdi günah sebilini,ki o sebil öylece binlerce asıra pay edilerek serpilmezdi kainat üzerine... İşin özü,özrü bilip,özgeliğe yol almak.Bunca aşk mümessillerinin her biri birer yolcuydu işte,yol ömür ve bıkmadan,usanmadan sürdüler kalplerini zımparalayan aşkı bu yol üstüne.
Züleyha'nın hırsı iki yakanda Gözleri adımına eşkıya Yusuf sende ki burhan aslını inkâr etmez Gönlün aşkına deveran...
Züleyha bütün zindanlardan geçerken Yusuf'ta kızıl bir düş bıraktı.Kalem müthiş yazmış her sözün ardına düşen kehribar bakışları. Tebrik ediyorum...Efsane tadında bir şiirdi.
kurgusu, uslubu, içeriği ile şiir okudum sayfanda gülüm...,
nefisti....
yusuf' a seslenildi şiirden ama biz duyduk feryadı👍👍👍👍