Aşk-ı Kebir

'Her ne arar isen kendinde ara'

Hacı Bektaşi veli...



Yusuf'un zindanında ilmi öğrendim
Kenan diyarından yoksunum şimdi...


Yusuf!
Hayri nisa mı yaktı kalbini!
Marufu unutmuşçasına


Salâsı yankılanıyor öğütlerinin
Pazarlarda can akıtılırken

Adamlıktan insan olmaya heves etmemiş miydi âdem
Isırdığı elmayı unutma!
Günahlar ölmez...

'Ve yılan (şeytan) kadına ?Havva'ya-dedi'
'ölümsüz olacaksın'
Emaneti ısıran hazret değil mi Yusuf


Aşk-ı kebir ile dilinde ahın
Yâredir ki canında ecnebi gezer
Unutma kuğuların diyarında şahan var Yusuf....






Züleyha'nın hırsı iki yakanda
Gözleri adımına eşkıya
Yusuf sende ki burhan aslını inkâr etmez
Gönlün aşkına deveran...





Kenan kubbesinden yoksun
Züleyha'nın gözleri
Peçelensen de yüzünü
Yazgıdır Yusuf
Âdemden olma
Havadan doğma
Geçit ver Yusuf!
Geçit ver ...






Bak maveraünnehir'de rüyada
Aşkın münzevi çığlığı mecnun
Bak!
Bak ki ihanet yok Mecnunun zindanında
Fecrin hışmıyla Leyla'ya kıyma




Ayrılık yaşamışken topyekûn
Ve efkârlar yutkunmuşken ol ciğerleri
Mecnunun rüyasını cefaya vurup
Enkazı Leyla'ya yıkma...




Ah Yusuf'um
Sabrın devadır filizlenir alnımda
Çiğ/demlenir ahım ol bahçelerde
Sitemim günahkârdır bilirim
Ab-ı kevserde su içemem
Efkârı veren utansın...


Ey Yusuf!
Sen alnımda filizlen
Asudeyim sabrınla
İlmine bahçıvanım...



Ben sende özümü k/özlüyor tinimi arıyorum..