Aşk-ı Memnu

gamzede ellerim dokununca yüzüne
ruhuma güneşi
yüreğime yıldızları giydirdim
karanlık bir aydınlık devşirdim avuçlarıma
ışığını bir ben gördüğüm
bir sen gördüğün



yüklü bulutların ağırlığında gözlerim
kapanırken yaşanmamış güne
her gün biraz daha azalan umudu
her gün biraz daha büyüyen boşlukta
kaybetmenin kırılganlığıyla
artık gelmeni bile beklemiyorum



çocuk yüreğinin arka bahçesine saklandım
bulup çıkarma n'olur