Aşk Kimliksiz Kaldi

Zamansız bir cümle düşüverdi
Titreyen dudaklarından kadının

Söylenecek söz kalmamıştı artık
Saklandı akşamın bütün sesleri kuytu köşelere

Bir kayık sallanarak geçti gecenin içinden
Sarhoş mısralar yola çıkmıştı çoktan
Dokundu adam elleriyle denize
Sustu

Geceye yürüyordu saatler
Üşüyen sorular geldi aklına
Sabah öyle uzaktı ki
Ve öyle uzaktı ki yıldızlar
Korkuyla karışık bir telaş kapladı her yanını

Zamansız bir cümle düşüverdi
Güllerin üzerine
Aşk kimliksiz kaldı

Tam da mayısı giyiniyordu ağaçlar
Anlamını bulduğunu sanmıştı adam hayatının
Yanılmıştı
Anlamsızca seyretti önünden geçip gidenleri
Elleriyle dokundu yüzüne
Soğuktu