Aşk Kuşatması

ruhumu ele geçiren kabusun içindeyim
hayat denilen ırmakta yıkanıyorum
zulamda adedince biriken kusur
ve gözlerimin çapaklarından arınıyorum

emektar bir sevd/anın,ayaklarında yalpalanıyorum
dalgalar esir almış,kurşun kadar ağır yüreğimi
umutlarım bir çöp konteynerın da can çekişmekte
birazdan dağılacaklar atık bir şehre
ölüm ve yaşam arasında
örümceğin ördüğü ağın
salıncağında uyuyorum
uykularım bölük pörcük
pervasız bir çingene ağzıyla
falım açılıyor
zamanım üç vakit kadar küçük
bu yüzden acelem
lakin,
gözlerimde şebnem
güllerim siyah
aşkın anaç dili
gebe kaldıkça
k/ağıt k/ağıt,acı doğurur
bazen yorgun bir özne gibi cümle başında
bazen,emir yüklü ünlemlerden yorulur

düşerim de_cam kırıklarım
batmaz mı?_um/arsız yüreğine
oysa benim yüreğim pare pare
leblerinden dökülen hasret kıvılcımları
tutuşturur içimdeki çırayı
harabeye döndüm,büyüttüm acıları
kopuk bir udun ezgilerinden sıçrayan yaşlarım
nifak tohumu ekili toprağımı besler
ve bulut gözlerim
şiir kokulu baharlarını özler
kurşuni gecelerin vefasızlığında
sitemli mavilerim
ipek tenimde aşk kuş/atması
gönlümde çatırdayan,buz parçası
ha düştü ha düşecek
üç vakte kadar cehennemine

yetiş Tanrım,duy sesimi
bu benim yakarışımdır
şu yangından beni çekip al!
hani insandım ya
bu ne hal?
bu ne hal?