Aşk Sanrısına Düşen Son İzafiyet

kendimle konuşurken duyulanlar...






öküzü çoktan doldurmuş miadını ömrümün!
gönül mabedimi çeken kağnılar benden çok yorgun
yalan yere kepeklere sövdüğüme bakma
saçlarımın her teli ıslanmadan dökülmüştür
ki;tecrübelerimden çok sevmişimdir
boş zamanlara sığınan aşk aşk değildir
ister nihilist takiyyeler as boynuna
ister her gördüğün yıldızı senin say
ya da her daldığın deniz
ama
bir şeyi hiçe düşürüyorsan
bu yüceltmek değildir
bil...!





metalist manalar kondurmak suç değil
mental propagandalar kurmak da
bu aklınla senin aranda
rahatsızlık mutasyon oynaşlarında
aşkta değil
aşk sandığına izinsiz girmek rüya bile değil
olsa olsa hayaldir...!



halini siyanüre batır bildiğin gibi
en iyi halüsinasyonlar geceleri içilir
kaktüs levhalar yol gösterirken devamlı
aşka gözlerden giden kaybolur adamakıllı
kirpikler gözlerin direğidir
ve nasıl görmeye engel değildir
aç gözlerini şimdi
sanrılardan aşk istiflerken nebulana
çıkar uykularını piç rüyalardan
bir kere daha tokala aklının saçlarına
ki;senin aşk sandığın iki seanslık bir hiç
kendinden başka hiç kimsenin oynamadığı bir film...!




davetiyesiz tek pusuladır aşk
bir yanı sırtüstü hayal denizi
işte bir yanı serbest rüya
ondan hep bedavadır ya
ama her zaman bir içim su değildir aşk
tam nedir dersen
bir h/avuç tavşan tazı kovalaması
havuç ambarında tazı isen
ama
işte o zaman ölüm Allahın emri!
öteyanı o zaman
avuçlarındaki karanlık ötenazi...!



suyunu içenler boyuna boğulup ölürken
denize bakmak her zaman serbesttir
aşk gibi;
test sürüşüne de oynamaya da pek gelmez
sabrı sekiz sütuna değmeden biçim biçim
her vuramadığı kuş güzeldir ya insanın
koparamadığı her çiçek

sen aşk sanıyorsun ama değil ,zamanla geçecek...!






ToprağınSesi