Aşk Susmaktır

Zamansız konuşmalardan
Anlamsız cümleler doğuyordu

Sancılı bir bekleyişin bıraktığı izler
Acıtıyordu sağ yanındaki bıçak izini
Sonra sustu adam
Daha ne kadar susacağını bilmeden
Sadece sustu
Şehirler geçiyordu gözlerinden
Ve saatler durmadan eskiyordu

İçine bakan gözleri düşündü
Bir çift üzüm tanesini
Ve onlara bakarken
Hiç göremediği kendini düşündü
Güldü sadece güldü
Körfeze yağmur yağıyordu

Ağlamaklı bir rüzgar esti ansızın
Ellerine dokundu adamın
Tarifsiz bir korkuya kapıldı
Üşüyordu

Kelimeler geldi dilinin ucuna
Denize dokundu gözleriyle
Bulutlar telaş için de
Bir yere yetişmeye çalışıyor gibiydi
Yutkundu

Aniden
Sen sana dokunanı sev dedi adam
Ben beni sevene dokunacağım
Sonra usulca yürüdü aydınlığın içine
Ve son konuşmaydı bu
Sonrası yoktu