Aşk Ve Yalnızlık

Ve aşkın sabahı, baharın ilk rüzgarı
Açık göğsümde çarpan heyecan nefesin
Başlıyor sinemalı, deniz kenarı gezmeleri
Birbirimize yakıştırdığımız aşk isimleri

Aşkımdan başlayıp ölürüm sözüne değene kadar
Ve birbirimizi düşünmekten bıkmadığımız geceler
Gecenin tenhasında sessizce hayalinle
Konuşur dururdu düşlerim

Gözlerime seni yazan besteler
Yüzü yıldızlı, ay aydınlık geceler
Avucumuza alıp sıktığımız yıldızlar
Ve ardından sabah güneşinin yansımalarında
Öpüşmelerimiz....

Ne de tutkuluydu bizim aşık gözlerimiz
Simitle yudumladığımız çay koskusu kadar sıcak ve buğulu
Süslü cadelerde loş ışıkların saçlarına vurması kadar hoş
Gözlerinin yaramaz cilvesi kadar şımarık bir aşktı yangınımız
Sana yazdığım gece sayfalrındaki yıldızlar birer birer kayıyordu

Akş camı kırılıyor,
Yavaş yavaş parmak uclarımızı kanatıyor
Duygularımız, yüzümüz eşsiz acıya bürünüyordu
Kurduğumuz düşler yıkılıyordu sinsice
Aşk senden yana ihanet prangasına düştü

Yuvasız güvercin kanatların da şimdi
Sevdamız hangi dar ağacında idama mahkum olur
İşte bu bizim dediğimiz şarkı
Kim bilir hangi sarhoşun dudaklarında çıldırır

Çektiğimiz siyah beyaz resimleri
Yakıp küllerini dağlara savurdum
Tanrı ya mahsus, yalnızlığı
Gözlerime çizdim. ki nasıl bir yalnızlık o

Bahar sonu yere düşen kuru yaprak gibi
Rüzgarla dağılan kırıntılı yalnızlık
Artan sigara dumanın da kaybolan
Deli çoban gibi sokakta yürüyen

Yüreğini cızlatan yakıcı yalnızlık

Sendemi çıktın hayırsızlar tahtına
Sendemi alışık çaresizliğe koyuyorsun
Bir de sen gidiyorsun demek
Bir de sen bir de sen

Kudurmuş yalnızlığım, ne çok özlemiş
Yüzümü sahte tebessümlerle dolduracak kadar
Gözlerimi kedi kıvrımkıvrımlığınca ağlatacak kadar
Elleri bedenimi delice titretecek kadar

Aşk ve yalnızlık ardı ardına gelen yumruklarca sersem
Aşk ve yalnızlık çıldırmış deniz dalgalarınca bogucu
Aşk ve yalnızlık sırrı çözülemeyen
İki kilitli sandıktan ibaret.