Aşka Geç Kaldık

Aşka geç kaldık.
Yıldızlar da terkettiler bizi,
Bir başka baharda doğmak için...
Yıllanmış bir çınar yaprağı kadardım,
Sen yokken...
Unutulmuş bir ağıttı gövdemdeki izler...
Körelmiş bir çakının ucunda,
Kaybolmuştu isimler...
İzlerinin kaybolduğu nehirde,
Titrerken sandallar,
Sönerken yakamoz suyun koynunda...







Aşka geç kaldık.
Elin elimde terlediği zamanlarda...
Kırışmış anlar gizlenirdi duaya...
Düşüyor üşüdükçe gülüşler,
Karanlıkta yanan lambalara,
Gri akşamlara,
Kaybolan zamanlara,
Sararmış hazanlara,
Gökten yıldız toplarken bakıyor hayalin...
Tenime değen yokluğunun sesi...
Tenimde yanan bakışlarındır senin...







Aşka geç kaldık.
Güneşi batmadan kovalar,
Aya ulaşmak için şiirler fırlatırdım...
Sesimde titrerken hayat,
Bir gemi dolusu hayallerim vardı...
Tende hicran güneşiydi yokluğun...
Mumda akşam gölgesi...
Alnımızdan yalnızlık kucaklardı,
Gecenin çığlığını...
Yası tutulmayan sevgiler sarardı,
Gecenin koynunda uyuyan sözcükleri...







Aşka geç kaldık.
Mavi hülyalara pembe düşler dokurken,
Eylülde dağlandı yüreğimiz...
Bulutların kenarındaydı sevda,
Sisli bir gecede yapayalnız...
İmgeleri bir sarraf gibi işlerken şiirlerde,
Sözcükler kahır yazar alnımıza...
Yıldızları kıskanırken ayazda,
Yokluğunda adaklar adanır sevgiliye,
Gelmeyeceğini bile bile...







Aşka geç kaldık.
Kumsalın ruhuna gömülüydü adın,
Dalgaların koynunda uyurken...
Sevdanın sindiği mavi akşamlar,
Ağıt yakar yıkılmış benliğe...
Şimdi gitme vakti,
Tekrar kavuşmak için belki de...






Aşka geç kaldık sevgilim,
Yağmurlar eşlik etsin gözyaşlarımıza...
Şimdi yalnızlık sür,
Sahipsiz dudağımıza...





















Gaziantep
3.2.2009