Aşka Sürgün Etmiştim Bir Zamanlar Gönlümü

Sergüzeşt hayallerimin içinden
Sızan eski aşklar,
Asi bir nehir gibi çağlıyor yine duygular,
Çırpındıkça daha da derine saplanan,
Aşk denilen o beynimdeki silik anlamlardan
Doğan yangınlar.

Söndüğünü zannettiğim o yitiklikte,
Aniden harlıyor sönmüş lavlar,
Kafamın içinde kendini inkâr eden
Hüsran mahkûmu sevdalar var.
Sesinle göz göz olup yeniden kanıyor yaralar,
Halimden utanıp ruhumda çıkıyor isyanlar,
Bastırdım zannederken, aslında
Ben duygularımda kayboluyorum her gözümü kapattığımda.
Benliğimden kaçıp saklanırken,
Yine senin o cevvalliğine tutulup meczup oluyor bu ruhum.

Sonra tanrıya yalvarırken,
Canlanan hayalinle doğuyorum.
Aşkı sürgün ederken yaşamımdan,
Kopamıyor yürek soluktan,
Sevdayı yeniden arıyor bakışlar,...
Kendi kendimi kandırdım zannederken,
Aşktan eteklerini tutuşturup,
Sonrada yalan diye haykırmak,
Asıl olanın aşk olduğunu anlayıp
İçime süngü gibi saplanan sivri duygular,
Ve tüm inandıklarımı külliyen palavra kılan,
Yürekteki derin sızılar....

Kalp çarpıntılarının esiri olup,
Sızınla can çekişiyorum.
Yürekten kan dolu damlalar,
Süzülüyor.
Bilmiyorum neden ama
İçimde hep bir korkuyla uyanıyorum
Senden kaçıp kurtulmak istiyorum.
Ben sevdaya tutulmaktan artık korkar oldum.
Çünkü her seferinde acı veriyor aşk bana.
Kaçmak istedikçe,
Düşüyorum yine senin çetrefilli ağına.
Sarmaya başlıyorsun bir hastalık gibi
Gözlerinle tüm hücrelerimi aşk diye...

Kaçmaya çalışıyorum,
Senin sevginden uzağa,
Ama dönüp baktığımda bir adım bile olmamış
Kaçılan nokta.
Olmuyor işte kopamıyor yürek
Bazen acıda verse sevilen yoksa yanında.

Yeter artık acıtmasın sözlerin,
Kanatmasın artık yüreğin...
Ben sende kendimi buldum,
Sen benim nefes aldığım baharımsın,
Sen olmasan hayatım
Güze döner tüm bakışlarım.
Aşka sürgün etmiştim bir zamanlar gönlümü,
Şimdi Azat ettim senin sevgin için ömrümü...