Aşka Zaman Düşümleri

Yalnızlığın hüznünü taşıyor sonbahar
Savruluyor rüzgârda sararmış yapraklar

Aldanma gençliğine dercesine
Elini beline bağlamış bir nine,
Sokaklar gibi eski entarisiyle,
Geçerken önümden aheste,
Yaşlılık beline vurmuş ağrıyor
Destek olsun diye ibrişim kuşak bağlıyor

Gözleri gülümsüyor son feriyle
?'Evlat' diyor ince tiz titreyen sesiyle

İniyorum sokaktan aşağı
Sabahın seherinde
Biraz yürümeye düşlerimde / gezmeye
Temiz havayı çekiyorum ciğerlerime
Şükrediyorum Rabbime
Sağlığım yerinde diye

Karaçalı çeşmesi kaç aşkın çilesi
Onları yaşar gibi bakıyorum
İki yudum buz gibi sudan içip
Âşıklarını içime sindiriyorum

Dışarıda soğuk, sokaklar sessiz
Kimsecikler uyanmamış sanki
Bir kuşlar cıvıldamakta
Ağaç dallarında aheste
Selamlıyorlar bu adamı sevgiyle

Atıyorum kendimi
Cami karşısındaki çay evine
Selam verip geçiyorum usulca içeriye
Bir bardak çay istiyorum çaycıdan
Sabahın keyfinde ben, televizyonda haberler

İçiyorum sıcacık çayı
İçim ısınıyor, tatlı bir huzur geliyor
İnsanın ne de çok sebebi var
Şükretmesi için hayatın geçen sellerinde

Paran kadar içersin olmasa geçer gidersin
Biliyorum...
Arşınlamaya sokakları yetmiyor derman
Yine de şükrediyorum halime
Yanaşıyorum kalorifer peteğine
Düşünüyorum...
Evsiz, barksız belki de sobasız evleri
Isınırken şükrediyorum yine Rabbime..