Aşkın Acısı

Dumanlı pencerelerden bakıyordum sana
Hüzün bulutları toplanmıştı başında
Yağmuru andıran gözyaşların...

Anahtarsız duygular mevcuttu gönül dolabımda.
Sana karşı çözemediğim, anlayamadığım bir sürü makale...
Günden güne birikiyor, sadece tatlı bir acı veriyordu.
Sır olmuştun kendi içimde paylaşamadığım,
Bir tek sendin sevgimi haykıramadığım.

Ok fırlatan gözlerin, mermi gibi saplanan sözlerin,
Ulaşılmaz olduğu için cazip gelen ellerin...

Bomboş sokaklarda yankılanıyordu ayak seslerim,
Başımı kaldırıp sana benzeyen yıldızlara bakıyordum,
Hepsi de senden bihaberdi,
Sokak lambasında taverna yapan böceklere sordum seni,
Duyan kahroluyordu bendeki senliği.

Kime sorsam, nereye baksam bilmiyorum.
Su olmayan mekânda, kayık üstünde kürek çekiyorum,
Ağlamak erkeğe yakışmaz ama artık ağlıyorum,
Sen bilmiyorsun ama ben biliyorum,
Seni canımdan bile çok ama çok seviyorum.

Amalar bile görüyordu,
Bir tek sen görmüyordun...
Çünkü yalancı gözlerden bakıyordun.

Yürek dayanır mı buna kör olası aşk?
Nedir bu işkenceye benzerlik.
Yeter, nolur yeter, dayanamaz oldum,
Yeşereyim derken uğrunda soldum,
Sonunda mağlup oldum.
Pes, sevmeyeceğim artık,
Uzaklaş git, istemem başka şey,

Dur gitme, yani git de ara sıra uğra bana,
Aratma kendini fazla,
Alıştım zaten acılarına,
Seni kaybederek başka bir acı yaşatma bana.