Aşkın Çocuksu Karamsarlığı

Yürürsün zamansızlığın zamanında
Seni kendine çeken bir ten uyumu vardır hayatın
Uzanırsın dallarına
Herdefasında bir umut düşer sol yanından
Toprak sen olur
Yağmur yeşile bürünür
Yelkovanın buğusunda.

Acır gözlerin
Dizlerin nasır tutmuştur düşmelerinden
İnadına yaşarsın ama
Hayretlik bir gülümseyişin vardır
Zırhın darmadağındır aslında
Birkez olsun indirmezsin gözlerinden sevinci
Birkere bile istemezsin
Gölgene düşen hayıflanan bir seni..

Dileklerini kurutursun aşkın is kokan damında
Beklentilerin küçük
Ama yer yok sana şu koca dünyada

Beklersin sıranı
Ve indirmek için gamsız zırhını

Büyütürsün rahminde
Acının haylaz oğlanını
Ellerin bir parça umut pıhtısında

Yalancı bir gebeliğin sonunu bekler gibi beklersin

Ya tutarsa ümitleri geçerken kapıdan
Son bir bilet alırsın umut düşüne
Gidiş tek kişilik dönüş ise hep iki kişiliktir.
Ve cam kenarı onun için ayrılmıştır aslında.

Bilirsin
Geçen şehirleri sığdırırsın bavuluna
Son durakta beklenen sen gibi beklemez seni
Enazından senin gibi değildir gözleri
Ağlarsın aşkın çocuksu karamsarlığına.