Aşkın Eylül Hali

"sen tanıdığım en son güzel gülsün."

o gece ilk defa aylarca sustuğum adını yüzüne söyledim
ölesiye bir boşlukta sesime yankı oldu sesin
şah damarımda dolaşan gölgenin
sonu olmayan bir ütopyasıydı ellerin


diliminin ucunda dönüp duran
dişlerimin arasında sıkışan
sigaramın nikotiniyle sarmaş dolaş sevişen seni
kaç kez kundakladım
bilmiyorum

oysa sen
doğuşumla aramaya başladığım suretin ve
karanlık yüzünü görmeden hissettiğim gülüşünle
derimdeki titreyişin
ete kemiğe bürünmüş halisin

tabiri imkansız
cümleler kuruyorum
sayfalar boş
bir şeyleri sana benzetmek
seni onlara benzetmek mesela
seni kendim için benzetmek
bir güle
bir mevisme
kendime
zor

ve yüreğimizde geceleyen akrep
şah damarımızdan yakalayınca bizi
dip dipe dururken aras boynunun deltasıyla
aşklandık ve ayaklandık sevgilim

şimdi ise içimde başlıyorsun güne
ve içime batırıyorum günü bir güzel gülüşünle

çirkin bir geçiş mevsimini
ki geçişler her zaman korkutur yüreğimi-
seninle omuz omuza vererek geçmek
ve aldatmak mevsimin hınzır gülümseyişini gözlerinin karasında
inan ki çok güzeldi.

yalan yok
ben kendimi sevmeye
senin adınla başladım
senin adınla başladım aşkı yeniden ezber etmeye
her sabah ezanı
kafamı yorganın altına gömmeye
aptalca gülümserken ağlamaya
aşk için tenin gerekmediğini sen öğrettin bana

o halde gel ve sarıl bana
talan et
aşık et
sonra dokun yüzüme
dokun ki eriyip Ganj a karışayım sevgilim

şairinde dediği gibi
"bütün dillerde sev"beni
bazen kürtçe
bazen türkçe
sen bana bakma
kendi bozlağımı yazıyorum sadece.

gölgesine saplandığıım güneş
ayaklarımızın altına kaldırım olan şehirler
kırık aynalardan baktığımız yüzlerimiz
ve secdemdeki ilk duam
kaç gün geçti üstümüzden ya da
ne zaman sonra aynı bulutu içeriz göğüslerinden
bilmiyorum

ama,
seni sevmek
nasırlaşmış yüreğimi pariste yitirmekti
seni sevmek ,
venedikte herhangi bir duvara adını kazımaktı
seni sevmek
kendimle zıt düşmekti

seni sevdim