Aşk'ın Kumasıymış İhanet..
aşk'ın kumasıymış ihanet
ihanetle beni tanıştıran yürek;
kendinle iftihar et..!
giyin üzerine yalanları iki dirhem bir çekirdek
aşkın asaletini de al arkana, diline siyah yalanlar söylet
daha nice kalpleri kendine oyuncak et
sana kanan yüreklere atmayı zehret..!
iyileşmez yaranı sakla, yüzünü gülümset
istersen al beddua'mı yarana merhem et..!
dünya döndükçe kimseden görmeyecksin merhamet
hiç ummadığın yüreklerde bulacaksın ihanet..!
aldığın her nefesle dünyayı kirlet
geriye dönüp bak yaptıklarına, kendinden nefret et
nefretinde boğul yürek, git intihar et
sonra geç karşına acizliğini gör, kendine küfret..!
bir damla sevgi için aç elini dua et
yalan sevdaların önünde eğil, gururu terk et
sende değil aşktaydı asıl keramet
yerlerdesin; kendine bile verememişsin kıymet..!
sana okkalı cümleler söylemeye ne hacet
istersen çek cezanı ve af için sabret
sevgi yaşamak için önce sevgiyi hak et
bundan sonra sevenin olursa, değerini bil hürmet et..!
Elif'im yine muhteşemdi .. Şiirin ahengi , kurgu ve benzetmeler süperrrr Sevgilerimle...
güzel bir şiir okudum yüreğine sağlık👍
... günaha sürülürken tövbeler kendine süzülüyordu su renginde doğan bir utangaç ve kadın eski bir şarkıyı mırıldanır gibi aynı anda inmekteydi düşlerden hiç alınmamış derslerin telaşı vardı dudaklarında bir mesel belki anımsadığı hatıralardı geçmiş kadar ağlatan sevmiş kadar acıtan
//affedersiniz... şuan çalan kırkbeşlik...! evet bildiniz...sizi ilk gördüğüm gün bu şarkıyı dinliyordunuz . . . O karanlık gecelerde Senin için ağladım ben durmadan Yalvarırım duy da sesimi gel artık Senin için çarpan kalbim durmadan Çaresizim Bomboş bu kalbim Yalnızlık ne zormuş, onu ben bilirim Çok yalnızım
Semiramis Pekkan//
onu görmenin maviden sonsuzluğu vardı kuğu kıvamında bir sessizlik iç çekince beyaz gibi üşürdü yalnızlık ve hiçbir şeydi yüzü sayfalar arasında unutulmuş çiçek kadar sahipsiz ahh aşk...! gölgesini saklayan kadının ehramı...
... bir duvar yazısnda der ki;
zaman erkekleri değil, armutları olgunlaştırıyor...
bir tanede benden :))))))))))))
Gök ağlıyor hasrettin içimde büyüdükçe Ve ben katre, katre dökülüyorum sensizliğe Dolup taşıyorsun, sürüklüyorsun meçhule Kahretsin sensizliğin kadar acı vermez ölüm bile !
Ey Ruhumu saran, ruhsar ! Şimdi sığındım gözleri ay saçları yıldız geceye Peki hangi imansız kuş konacak pencerene ? Ve hangi kitapsız ellerini dolayacak beline ?
Azrail belinden sarsın seni ruhsar ! Gün geceye ayandır, sen ihanete ayan ! Sanma ki mutluluk uğrar semtine Ben bütün beduaları tembihledim düşecekler peşine !
Beni sorma Zevk-ü sefada temaşadayım Her bir ihanetine çorap beğendirmedeyim Bir,biri ardına gündüzü geceyle değiştirmedeyim Tek işim kaldı damatlık yerine kefen diktirmekteyim
Yüzüğüm yerine dola parmağına beduamı Çok iyi bilirsin aşk şeriatının kestiği parmağı Unutma kendi elinle kazıdın mezarımı Öteki alemde soracaklar sana elbet bunun hesabını
Elif;
şiirin adı ayrı güzel,ilk başlangıcı ayrı güzel,bütün olarak ayrı güzel..
içindekileri çok güzel bir şekilde dökmüşsün dizelere.. her dizesi için rahatlıkla güzel diyorum ama şu dizeler ayrı ;
aldığın her nefesle dünyayı kirlet geriye dönüp bak yaptıklarına, kendinden nefret et nefretinde boğul yürek, git intihar et sonra geç karşına acizliğini gör, kendine küfret..!
Evet bazı yüreklere küfretmeye bile değmez,kendileri söylesin kendilerine hak ettiklerini..
saygılarımla..