Aşk'ın Terk Edilmiş Hali "Kent Sayıklamaları"

Şimdi boş koridorlarda yankılanan sesimi sana benzetiyorum ,
Kırgın şarkılardan bir düş çalıyorum ,
Ve sen gitmek için beni dinlemiyorsun...


Suskunluğumdan düşen aşkın adından daha kirli ne olabilirdi dudaklarımda ,
Ben ki ,
Hep sana susan ,
Sustukça apansız bir diş ağrısına benzeyen bir acıdan kıvrandım hep...
Belki de bu yüzdendi gözlerinin uçurumlarından düşüşlerim...

Oysa sana hep ,
Ayağım takıldı derdim kirpiklerine...

Kimse çocukluğumdan düşler çalıp beni terk etmemişti ,
Ama sana kızabilecek kadar büyümedim ...

Sana sorulabilecek sorular anlamsızlığa bürünüyor ,
Ve ben konuştukça sana , üşüyorum...

Seni keşkesi kayıp bir cümlede yitirdim ,
O yüzden bu anlamsız iç çekişlerim...

Belki bir kentten sarkan çocuğa benzettim seni ,
Oysa parmaklarından düşen acılarından tanımalıydım...


Kendimi mat bir yeşile boyanmış kentlerde unutmayalı çok oldu ,
Ki , sana yazılabilecek her şeyi yazmayı aklımdan bile geçiriyordum...

Gitmek senin için en kolayıydı ,

Ama ben en zor olanı yaptım ,
Bir mendil vedasında kaldım...

Ne zaman gözlerinden kendime bir yol çizsem ,
Sen hep gitmek için hazırlanırdın..

Kent gözlü çocuklar geçiyor düşlerimden durmadan ,
Ceplerimde bıraktığın ellerinden tutunuyorum hayata ,
Oysa sen bilmiyorsun , kaç hayattan düştüm ben ,
Yine de ellerin kadar sıcak bir yalan yok...

Ben en çok ,
Elma şekerinin kırmızılığına inanmandan başlıyordum ,
Seni sevmeye ,
Ki biliyordum ,
Kimse İstanbul kadar büyük sevmedi seni ;
O yüzden yüreğimden aşkı firar sözler ,
Seni şımarttı hep...

Ayrılığa yaktığın sigarandan ,
Nikotin kokulu bir hüzün bulaştı yalnızlığıma ,
Oysa bana değil ,
İstanbul'a bir aşk daha borçlusun demiştim ,
Giderken...

Çünkü ben senin için çoğul yalnızlıklardan geçtim...

Kendi intiharını terk eden bir şairin sözleri ,
Bu kentte bir anlam taşımıyor ,
Yine de ölmeyi beceremem biliyorsun...

Kendi yalnızlığına değil ,
Yüreğinden giden bana kesilmiş bir biletti ,
Gidişim...

Bilmiyorsun ki ,
Gözlerimde unuttun kendini ,
Nikotin kokulu kâbuslardan her uyanışımda ,
Aklımdasın ,
Ama ,
Ayrılığa haksızlık olur artık seni sevmek...

Hata cümlede değil elbette...

Ya ben öznesinden kendime bir aşk ürettim ,
Ya da sen yüklemsizliğe büründün gözlerimde... 






'Gri' / Sensizlik, sonsuzluk...