Aşkın Uzantısında Masum Tebessüm

Ayşe, Zeki ile yeni evli idi.
Aradan bir yıl geçmemişti ki,
Ayşe bu nasıl evlilik dedi.
Hergün altıda gelen sevgili
neden bu günlerde geç gelmekteydi.
Günboyu bekleyen özlemine
saatler bile yetişememişti
yetişkinliğine nazaran özlemde artık kibiriverdi,
birikiverince katreleri meyvesi öfke oluverdi..
Zeki ise zamandan şikayetçi.
İsyan etmez mi ;
çok çalıştırıyorlar beni
istemem mi hem eve erken gelmek
senin o gül yüzüne hasret,
al dudaklarına her daim namzet,
seviyorum seni Ayşe
az biraz daha sabret.
Hem nerde kaldı bizim yemek
aç karına nerde görülmüş
böyle bir eziyet.
Hücreler isyan etmekte,
Kalbim aşk değil aş derdinde
sense yumruk yapmışsın sözlerini
darbelerse hep aynı yere
imzanıda esirgemiyorsun hani;
'Ben Ayşeyim, Ayşe' diye.

Halbuki nasıl başlamıştı
beş yıl önce aralarındaki ilişki ;
SEVGİLİM, AŞIĞIM SANA, SEVİYORUM SENİ.
Nerdeydin canım,
bekledim iki saat seni.
İşim vardı aşkım,
henüz bitiverdi.
Biliyordum canım, canımsın sen benim
sen yeter ki iste
bir ömür beklerim gelmeni
yeter ki gel sen,
aşkındır yaşatan beni
esirgeme sevgini benden,
zira yaşayamam ben sevgili.

Zeki ;

Anlatmak zor nisaya
anlamaz seni asla
bir bildiği vardır hep,
pişman olsada sonunda..

Şair ;

Kimi zaman kabare
bazısı işkence
batmakta olan gemi
konuşmadan, anlaşmadan
yüzer mi ki sahile,
kaldı ki çıkacak düze..