Aşkırım

Dünyanın tepesinde seslenmek, yanık bir dilin kıyısında titreyerek sana.
Unuttum, unutturdular!

Bir çığ dökümü akşamında,
Bir çıkmaz sokak sapağında,
Bir intihar girişimi sırasında,
Kamburum fidan verene kadar ağladım,
Fırladı yuvasından gözbebeğim
Yağmalarken kalbimi, yobazların sarhoş tekmeleri
Şehit düştüm, parçalandım, bir çığlık galeyanında.




Rengini unuttum, unutturdular!

Gece olamazdın, o saatlerde efkâr tükürür dilim, damağım.
Saklanır kendinden, gölgesi bile yoktur
Varlığı ucuz bir sigara, çekilir şafak doğumlarına kadar.
Gün olamazdın, tefecilerin haciz yollattığı bir iskemle günlerim
Dizleri gideceği yollarla göbek bağı kesilmiş cenin
Kolları sevgilisine sarılacakken coplanmış bir isyancı.
Göğsünde armada gibi koskoca yara,
Sırtına kadar günaha zimmetli.


Varlığını unuttum, unutturdular!

Yontuldu yüreğim ötesinden berisinden,
Kirli çaputlarla ışığı bağlandı,
Kanı kesildi, cehenneme geçmiş dönem borçlarından
Kiremit örüldü ağzının tavanından başlayıp, yerin solucanlı yüzüne
Darbe indirildi kuzum,
Sana bağlı,
Sana sadık,
Sana köle organlarımın her bir yanına.




Şimdi sevgilim diyorum anarken gidişini,
Bu alışkanlık,
Ölmek gibi
Yaşamak gibi
Nefes almak gibi
Kahrolmak gibi


Zira;
Dudaklarım dudaklarını yolda görse tanımaz!