Asla Kaybolmak Bilmeyen

Bir zaman aralığında hüznünü kaybettim densiz ruhumun.
Şöyle ben yaşlarındaydı bulamadım.
Sanırım kaybetti yolunu.
Herkese sordum ağbiler, amcalar, nine, teyzeler.......
Gülümsediler.
Bakıp içi gülen gözlerime
saaaadece gülümsediler.
"Sen" dediler:
-"Bütün yanıtları gizleyen;
hüzünde sen,
umutda sen,
kederde sen,
kaybetmeyi isteyen de sen."
"Nasııııııııııııııl?"dedim.
Onlarda eklediler:
"Sen hangisini dileyip istersen.......
İşte odur ruhunda aramadığın,
asla kaybolmak bilmeyen."