Aslımı İnkâr Edemem
Sanmayın ki sultanım saraylarda yaşarım
Kerpiçten evi olan köylünün çocuğuyum
Kırk yıldır soyadını gurur ile taşırım
Serveti sevi olan köylünün çocuğuyum
Ekim ayı gelince toprağa tohum eken
Nasibinde olanı tırnaklarıyla söken
Kızıl güneş altında boncuk boncuk ter döken
Ekine tırpan vuran köylünün çocuğuyum
Kuru soğan ekmeği çeşme basında yiyen
Şükür bu günde doyduk hamdolsun Rabbim diyen
Nasırlı elleriyle başına kasket giyen
Kağnıya sapı saran köylünün çocuğuyum
Öküze hooo deyipde tarladan yola çıkıp
Çıkarıp tabakadan acı tütünü yakıp
Üflediği dumanın ardından dalgın bakıp
Ova düzüne varan köylünün çocuğuyum
Yüklediği yükleri bir hamlede deviren
Dövenle harman dövüp yaba ile çeviren
Sarı saman tozuyla ciğerini geviren
Yelin önünde duran köylünün çocuğuyum
Yaba ile savurup saptan saman ayıran
Kendinden önce bizi düşünüp de kayıran
Kendisi aç yatıp da karnımızı doyuran
Her şerri hayra yoran köylünün çocuğuyum
Yalan yere söz edip riyakârı övmeyen
Kız doğurdun sen diye anamı hiç dövmeyen
Bir kez olsun kızıp da arkamızdan sövmeyen
Bizi şefkatle saran köylünün çocuğuyum
buram buram köy kokuyordu 👍 kutluyorum
Rahmetlik babmın bizlere yaptığı en altın öğütlerden biriydi bu.ASLINI İNKAR EDEN HARAMZADEDİR derdi. Bu yüzden de insan her zaman ya göründüğü gibi olmalı,ya da olduğu gibi görünmeli. Bu açıdan bakıncada görüyoruz ki insan olmaz zor sanattır. Yani gözüken yanlarımız sadece madalyonun öteki yüzüdür. İşte o öteki yüzden hoş ve etkili değinmelerdi. Hoştu güzeldi
bu ne üzel anlatım bacım aldın götürdün beni sizin o köye harman savurdum vallahi. küçüklüğümde çok dövende dönüm buğday ayıkladım. geçmişi yad ettim ellerin dert görmesin
fazla söze gerek yok, şiir budur. tebrikler.👍👍👍👍
..başlığın dediği gibi değildi zaman mekan özne yoktu şiirde özüyle duygusu ile insan dı anlatılan herkesti bizdik biz olmalıydık..tüm günlere düşmeliydi bu güzel hasletlerin içinde mısralar..teşekkürler..tebrikler...