Aslında Sevecektim Ki....

perdeler çekilmiş,karanlığa hapsoluyor
evde yaşananlar..
sokak lambasından içeri sızan ışık
güç katıyor mum ışığına,
yansıyor..
zaten parlak olan, bıçağın sivri ucuna..
daha bir parlıyor.

kurulmuş sofra,dağılmış sofra.
azıklar...
azıklar saçılmış kara betona.
bıçağın ucu parlıyor,
elmacık kemikli yanakta.

bir çocuk..aslında dünkü çocuk.
bağırıyor...
vurma baba! yüzüne vurma,
yüzü yüzüme değmeli.
vurma baba! gözüne vurma,
gözü gözümü görmeli.
vurma baba! ellerine vurma,
elim eline düşmeli.
duy sesimi baba..
ben daha doğmadım ki,
ben daha seni sevecektim ki,
ben daha...
senden nefret etmeyecektim ki.

parlak uçlu bıçağın ucunda
dokuz damla kan,
elmacık kemikli kadının yanağından akan,
kanayan,
yüreği..
dokuz damla kan,
dokuz yaşın nefreti..

taşıdı dokuz yıl öfkeyi.
yoğurdu sevgiyle nefreti.
sevgiyi pişirecekti aslında
evet..
sevecekti yüreği.

dokuz yaşında gözlerinde
annesinin gözleri.
ellerinde,yitip giden sevgisi.
yanağında parlaklığın gölgesi.
yüreğinde ise,
hala,
dokuz yaşın öfkesi..
---------------
sadece,
aşklar değilmiş yüreğimden çalınan,bir çığlık olup,hıçkırıklarla dizelere yazılan..
_____________________________________________________________