Atamla Konuşma

Sabah gözyaşlarıyla çaldı kapımı
Bir ulusun sönen güneşine ağlıyordu doğa
Deniz yıkmak istiyordu Dolmabahçe duvarlarını
Seni tekrar görmek umuduyla ATA

Bir ışık demeti adın
Samsundan kara perdesini yırtan vatanın
Her günün yeni bir darbeydi düşmanın nefesini kesen
Gücünle esen rüzgar okşuyordu kalbini her ananın

Dedem andıkça adını tutamazdı gözyaşlarını
Ölmek isterdik diyordu emirleri altında o mert adamın
Lanet okurdu dedem İngilizlere kendini esir eden
Vatan sevgisi deyince seni anardı ATAM

İlk ?ana? sonra ?ata? sözcüklerini öğrendim
Öldüğüne hala inanmaz Rumeli insanı
Yıllar boyu özlediğim bu kutsal toprak
Senin adını taşımakta
..................izini korumakta her karışında

Bu sabah doğa gözyaşlarını döküyordu durmadan
Kır çiçekleri koşmak istiyordu Anıtkabire
Bir çocuk şiir okuyordu savaşlarını anlatan
Aksakal bir ihtiyar için için ağlıyordu habire

Rumeli senin aydınlığına hasret
Rodop çocuğu okşayışına hasret ellerinin
Kardeşliğimiz bize senden emanet
Gözlerim nemliyse de hatırın önünde senin
Senin yönünde yürüyeceğim Atam ilelebet

10 Kasım 1986
Bulgaristan