Ay Doğar Uçurtma Kanadında Tutulur Dilek

Ay doğar
Gölgesiz sis dalları arasından
Öfken serçe kanadında rüzgar olur
Kocaman bir ışıltı gibi
Umarsız
Dudaklarında asılı kalır...

Bir bağdaş kurup oturma keyfidir
Ne varsa yaşanan
Bir içim suda
Soğuğuna batırıp teninin
Yüzüme
Ayak izler(in)e akıp gider
Yeri değil
Kuzguni akşamlarda dilek asmak yarınlara
Kaygısızca gitmelerin
Benim/senin olan sınırları tartışmak
Arabesk demlerde kalır...

Bir uçurtma kopar gider
Seni ve beni tutan
Ve tuttukça uzayan
Yollar gibi
Urgan ucunda
Bir uçurtma kopar gider
Belki
Acemi lodostan güneş aralığı
Turnusol yapraklara
Renkli çocuk bakışlar kalır

Bir uçurtma kopar gider
Alır düşleri
Sol omuzumda gülüşün izleri kalır...

Yaşamak
Ününü ünsüz kelimelerle bezeyip
Kolayca
"sevgili"der gibi
İmzalamak değildir
Ön sayfasında kitabı
Yaşamak
Hüzünü saçlarına örüp
Gecenin utangaçlığına bırakmaktır nefesi
Soluğun hece içinde buğusu kalır...