Ay Karasi Bakişlar

Aşk kuşanmış özüne şavkında bir ihtişam
Nur akseden yüzünden salınır gonca güller
Burçlarından boşalır sarmaşıklar her akşam
Suskunluğa bürünüp ötmez olur bülbüller
Ey aşkın nazlı yüzü yoluna güller dersem
Dert selinden çıkarak seyrinde arşa ersem
Yudumlasa her zerrem gözlerinin zehrini
O şehla bakışlara tutunarak göğersem

Ah..! Gözünün ufkunda asayım efkârımı
Ay karası bakışlar ruhumu sarmalasın
Yüreğinin okuna sereyim esrârımı
Yılların yarasını elâlar sırmalasın
Damlayan ışıkları saklasın siperlerim
Kirpiğinin ucuna dolansın çeperlerim
Alev yüklü yağmurla yürütürüm nehrini
Kan kussa da şafâklar sanadır seferlerim

Yağmalansa hayatım ben yine sevda derim
Umudun kollarında sığınırım vuslata
Hüzünlerle örülü bu yollardan giderim
Sana kavuşmak için binerdim dingin ata
Usturanın ucunda can çekişen bir canım
Gam çölünden ıstırap yudumlar heyecanım
Bir bakışlık zamana terk ederim şehrini
Ben, kendi ülkesinde tek odalı bir han'ım

Pervane oldu gönül ey afet-i canânım
Bakışında savruldum yol vermez çöle döndüm
Geçmiyor saatlerim sorgularda her ân'ım
Gözlerine tutuldum eridim küle döndüm
Beyhude yaşıyorum, çizgiler şakağımda
Senin adın yazıyor caddemde sokağımda
Gel artık sevdiceğim çekerim ben kahrını
Hasretin kor düşürdü yanıyorum bağımda