Ay Lâl Bir Hüzme Çalıyor Geceye

Gece peçesini kaldırırken şafağın sessizliğine
fütursuz uçuştu karnımdaki kelebekler
uyanırken gözlerim bir günün telaşına
unuttum var/yokluğunda adını...

farkındayım artık yetmiyorum
azalan yanım gibi küçülüyor yüreğim
enkazım seslenirken suların dibinden
lâl bir huzme çalıyor geceye ay
ve
ağır yaralı savruluyorum Sükûnetinden


delişmen tavırlarını sevmekten yoruldum
soluksuz koşuyorum sen olmayan yarınlara
her gece, her gece defalarca vurulmayacağım
yasını tutmayacağım artık
kuruldum sensizliğin dik yamacına...

belki aşk alnımdan öpmez bir daha
dokunmadan geçer sessizce göğsümden
bir fotoğrafa asılı kalır ellerim

kapatıyorum ebediyen aşkın müzik kutusunu
sana yakışır bir sessizlik bırakıyorum
ve özgürleştiriyorum ruhlarımızın kokusunu...

Al fecrin kızıllığını yanına
Topla sönmüş yıldızlarını
Al git saba makamında gölgelerini
Al git bendeki esir yanını
Bırak artık tutsaklığımı
Seslerin renklerin yanmasın artık

Seslerin renklerin yanmasın artık içimde
Geride kalsın senden okkalı bir serencam

o son vedaya bir göz kırptım sanma sakın
ve bil artık aşka bulanmayacak yüzüm
hüzün çalmayacak artık çanlarım
anla artık sana gidişsiz bir dönüşüm...


Hatice Kürklü Serhat Akdeniz ortak çalışması...

Teşekkür ederim Sayın Akdeniz..