Ay Mezarlığı

al işte
başladı yine bir arıza
dudağımda ay ışığı
bak esirgediğim çocuk
selam olsun kar tanelerine
üşüyen kitabın yüzü suyu hürmetine
ruhundan taşan araza
senin adın ne ki umut
bak yasak cümlelerin infazı kekeme
içimde ay mezarlığı
bölündükçe hücrelerim
bir Dokuzuncu Hariciye bir Pozantı Koğuşu
çakıldığım yerden yazıyorum
yittiğim diyarım diye-diye
kafatasımda Mangala
zaman-zaman yaşamak
sırrına kapıldığım kudret
"gece uzun
uyku yoğun
düş ince"
...



adaşım merhaba
esasen seni senden başka kim bilir
kim kimin göğüs kafesinin harcını görür
kim anlar sebebin ayak seslerini
bilmeyen bilecek mi ki
kederin kana-kana yağmuru içtiğini
sarıldım da demirli çarkın çığlığına
hoyratlıktan geçtim zulümden geçtim
kim, kim ki iyileştirme çabası
suskunluğa çare yok
bu nasıl nedamet çocuk!
al
al
hiçlik duvarından al beni
selam olsun dönen dolabına
düşlerine kenetlenmiş bebelere
ağaran tan yerinde hasretle öpmeli
imrenerek baktığımız yarınlar değil mi
selam cennetinde baş kaldırana
elhasıl belki toz duman olacak çocuk koğuşu
selam olsun ziyan olmuşluk
güzel günün gözü selam olsun İçine gömülene de
içim içim ki ay mezarlığı
buz gibi su
ip atlama
düşüm Hulahop
çocukluk
bak suçsuz kimse yok gibi
cazibesine yandığım Dünya
her türlü saldırıdan sonra
çiçek açıyor ya
ne denilir ah şahane tımarhane
gül
gül içinde
duygulandırma çocuk konuş
yaraların tuz basılmış hapishane
al işte
başladı yine bir arıza
"gece uzun
uyku yoğun
düş ince..."