Ayaklarından Asılan Şiir

'Turuncu bir öfkenin son demi bu
Artık ayaza kesmeyecek şiir yolları'

Vantuz ellerimiz;
Çıkrığa betim sarar durmadan
Yuvadan uçmadı satır araları
Biri bitmeden biri keşfedilir
Anlam sızdırılan yüzlerden
Yürek aralarına...
Bomboş!

Şiir;
Yaşam abidesi
Ayakları yere basmaz
Uçarı bir çocuk çığlığı
Yıldızlara aşk saran deli
Saçlarına hece düşen kadın
Uyuz bir kedinin mart ninnisi

Dilin dile hükmü var;
Terlememiş ellerin meramı
Biri sürüklüyor şiir alıntısı
Biri de altına düşüyor imzayı
Yeter ki geçsin üstüne bir punto
Şair payesi...

Anne;
Güneşe çıkardılar bugün beni
Binlerce şiir mezarlığı içinde
Elbet kavuşacak gözlerimiz
Kör şiire gebe değil bilirim
Kalp dolusu ışık toplayacağım
Saçlarına tenimden...

Ve bilirim;
Her kelime hükümsüz
Yaftası asılı bir şiirin boynunda
Birazdan kir kokan cellat inecek
Turna kanatlarına...

Ve bir salacağı sürükleyecek binlerce şair bu giden
Nazım olsa gerek deniz mavisi gözleri özgür...

12.01.2011