Ayışığı

Bir sağanağın altında kurutur yaralarını

O hiç geç kalmaz hiçbir yağmura.

Yüzünde parmakizleri Haziranların.

Demirden raylara serer ayrılıklarını.

Şiirlere bulaştırmadan hiçbir hüznünü

Sırtına alıp götürmeyi de bilir sevdalarını,

Ölmeyi de aşk denen bir kavganın tam ortasında.

Hüznünü göndere çekerken hercai zamanlarda,

bir seherin avlusunda ölür sevdiğim.

O hiç geç kalmaz hiçbir rüzgara.

Gözleri ansızın yağacak bir yağmurun habercisidir.

Ve İpi kopan bir uçurtma gibi savrulur boşluğuma...

düşlerimin loşluğunda unuttuğum o yitik kadın.

Denize sığınan bir nehrin akışı gibidir.

Dalgalarda biriktirir mavilerini.

Elleri hüzne benzer,

yanakları kanayan bir gül.

Sararmış mevsimlerde unutur çatırdayan kalbimi.

Gecenin rengi vurulur gözbebeklerinde.

Bütün yaralarım

saçlarının göğsümdeki izinde kanar 

gecenin bir yarısı.

 Sabahlarım biraz da bu yüzden

intihara meyillidir.

/Bu biraz da kendimi onun yokluğuyla anlamlandırmak gibidir./

Bir sağanağın altında kurutur yaralarını,

Aşk denen bir kavganın tam ortasında.

Toprağında çiçekler açmış,

Ayışığının altında uyur sevdiğim.

...

/bkrçkmkeylül2020ist/