Ayışığı Sızıyor Saçlarından/son
Şimdi ayık bir iskeledeyim
Martılar türkülerime dokunup geçiyor
Deniz susuyor ayazın kollarında
Gözlerim yıldız sürgünü
Saçlarından ay ışığı sızıyor
Ellerin bir geminin güvertesinde
Ellerin uzak bir mevsim oluyor
Sanrısını yitiriyor içimdeki çocuk
Bu adam
İçinden geçenleri biliyor
Sonra
Avuçlarım hatırlıyor nasırlarını
Her susuş bir kabulleniş
Şehir usulca söndürüyor ışıklarını
Gözlerin bir sonun habercisi
Susuyor
Körfezin sessizliğine saklıyorum seni
Gecenin en karanlık yerin de saatler
Kirpiklerin bir şiire düşüyor
İçim de tarifi imkansız sızılar
Saçlarından ay ışığı sızıyor
....
Yıllar önce dokundum mısralarına
Diclenin sularında yıkıyordun hüzünlerini
Şimdi yağmurlar getirdim sana
Ay ışığında yıka ellerini
Evet bütünüyle güzel bir şiir,final daha da güzel..
Kutluyorum👍
zevkle okudum..
tebrikler. sevgiler.
👍👍👍ustanın yorumundan sonra söze hacet yok...tebrikler şair👍
Ay ışığı sızdıkça onun saçlarına, o sızan ışık gözlerine yansıdıkça oradan nehirin denize olan zorunlu akışıyla yüreğine indikçe son olmaz bu şiir. çünkü her attığınız adımda, her baktığınız nesnede , her parlayan saçta onu görüp onu düşünecek yeniden yanacak ve yürek şiir için taşacak kağıtlar gel diyecek, Kalem yolunu bilen bir sadık at gibi hep onun kapısında duracaktır. Tebrikler Oktay bey.
Yıllar önce dokundum mısralarına Diclenin sularında yıkıyordun hüzünlerini Şimdi yağmurlar getirdim sana Ay ışığın da yıka ellerini🤐
final tadında finaldi hakikaten
illede final derim herzaman
kutlarım oktay başarılı bir seri idi,
yüreğin dert görmesin saygılar 👍