Ayışığı Sızıyor Saçlarından/son

Şimdi ayık bir iskeledeyim
Martılar türkülerime dokunup geçiyor
Deniz susuyor ayazın kollarında
Gözlerim yıldız sürgünü
Saçlarından ay ışığı sızıyor

Ellerin bir geminin güvertesinde
Ellerin uzak bir mevsim oluyor
Sanrısını yitiriyor içimdeki çocuk
Bu adam
İçinden geçenleri biliyor

Sonra

Avuçlarım hatırlıyor nasırlarını
Her susuş bir kabulleniş
Şehir usulca söndürüyor ışıklarını
Gözlerin bir sonun habercisi
Susuyor

Körfezin sessizliğine saklıyorum seni
Gecenin en karanlık yerin de saatler
Kirpiklerin bir şiire düşüyor
İçim de tarifi imkansız sızılar
Saçlarından ay ışığı sızıyor

....

Yıllar önce dokundum mısralarına
Diclenin sularında yıkıyordun hüzünlerini
Şimdi yağmurlar getirdim sana
Ay ışığında yıka ellerini