Aylardan Kasım Ve Sen Yine Gidiyorsun
Bugün değil sadece
Her güne hüzün yağıyor
Yani aylardan kasım
Soğukluğun düşüyor içime.
Temmuzdan kalma bir resim takılıyor aklıma
Ilık sevişmeler saatinde
Biri sana bakıyor
Diğerine kar yağıyor.
Ve inan bilmiyorum
Yollarım sana niye çıkıyor?
Gece gözlü
Esmer tenli adam
Bir bilsen dudaklarımdan hep sen düşüyor.
Üşüyor kadınlığım
Çocukluğumdan kalma bir saplantı bu
Her gece odama is kokan sen yağıyor
Sonrasında buz gibi duvarların
Üstüne çizilen
Soğuk suretler.
Dikkat ettin mi bilmem
Gökten her gün üç elma düşüyor
Biri sana
Biri bana
Biri yalnızlığa.
Ve yalnızlık kapı komşum oluyor
Sabah gülerek giriyor içeri
Akşam hüznünü bırakıp gidiyor.
O'na martılardan hiç bahsetmedim
Ki bahsetsem
Hüsran aralayacak iki dudağımı
Bilir martıları nasıl sevdiğimi
Birde
O esmer gözlü adamı.
...
/Sen ne vakit yüzünü bana dönsen kasım d-üşüyor gözümde/
"Sen ne vakit yüzünü bana dönsen.."
..
sen ne vakit yüzünü bana dönsen bir anne yavrusunu okşar içimde bir çocuk koşar gözlerime dolar suretin yankılanır duvarlarımda ılık nefesin
sen ne vakit yüzünü bana dönsen tepeden tırnağa sen'im..
..
şiirle eşlik ettim izninle samimi şiirine..
sevgimle Meryem..
Temmuzun sıcağı Kasımın soğuğu buluşunca rüzgarın çıkması kaçınılmaz.