Ayna...

I-





...Size gecenin rengi kadar yakın,
Büyüklüğü kadar uzaktım oysa...






Kucakladığında gece beni,
Cam kırığı olur, fakir bir çocuğun gözlerinden dökülürdüm.
Öksüzlüğüm saçılırdı toprağın kıvrımlarına.
Yükü altında ezil ilişlere direnen karınca gibi
Dizlerim titrerken,
Ölü denizi andıran damarlarımda
Hayaller hızla solmaya başlardı.
Siz bu soysuz,
Siz bu uğursuz,
Siz bu kendinden kaçan hallerimi
Görmeyin diye,
Karanlığı çullanırdım.
Ardından gölgeniz kaybolurdu
Usul usul... Adımlarla.
Tırnaklarımı etime geçirip,
Öyle çok kahkaha atardım ki
Fahişeler suratını saklar,
Semaların kulak zarı yırtılırdı,

Ve...
Ömrümün yitirdiği zamanlar utanırdı
Çektiğim ızdırabın yakasında.






II-






...Size göğün martıları kadar yakın,
Yaraları kadar uzaktım oysa...




Tarlanızda hüzünler büyürdü, boy boy
Korkuluklarınız yansımasından ürkerken,
Karga sürüsünün hışmına uğrardı
Onca hasat zamanını bekleyen gözyaşı.
Umut can çekişirdi sığ kuyularınız da,
Baldırınızda titreyen gelecek,
İntihar nöbetlerinde yorgunken
Nadasa bırakılmış sevinçleriniz
Yüreğinde mezarlar açıyordu hayata.




Bir Afrika evinde
Anasonlu sancılarını büyüten
Kadın kadar kutsaldınız benim için.
Hikâyelerimin başkahramanı,
Solgun sayfalara düşen kışlara cemre,
Aynada sakladığım ilahi giz.
Sizi kaybettiğim vakit,
Yetimliğimin cinayetini işledim
Boş istasyonların sağır kuytularında.
Zanlıydım artık;
Kadınlığınızı görüp inkâr ettiğim
Göğün,
Yalnızlığın,
Ağzımla dudaklarına duvar ördüğüm
Görkemleri sönük meleklerin ayak ucunda.
Sahi;
Hiç
B i l m e d i n i z
Bir martı hüznüydü sevdam,
Maviliğinde mabediniz.
Boşluğa düşen yara da
B e n.







III-






...Size yaşamak kadar yakındı nefesim
Ve ölüm kadar gerçekti sevgim oysa...




Lütfen söyleyin!
Ardınızdan yanağımdan yüzülen su
Yüzümde ihtiyar bir tebessüm bırakırken
İçimdeki paslı prangaların koynuna
Daha kaç ceset sığdırabilirim?